غم انگیز نیست؟

کاش خانواده ها بفهمند که جمله«بچه ست دیگه..»تنها و تنها در چارچوب n متری محل سکونت خودشان قابل کاربرد است.کاش خانواده ها به فرزندان خود یادبدهند که وقتی محل سکونت دائمی شان تبدیل به محلی موقت به نام «مهمانی» می شود،دیگر جمله مذکور را نمیتوان به زبان آورد،چرا که باید بدانند هر مکانی مانند منزل خودشان چارچوب و قوانین خاص خود را دارد.ای کاش خانواده ها بفهمند...

بعد از دیدن این فیلمِ به نظر من شاهکار به این نتیجه میرسید که در بطن واژه سه حرفی عشق،جهانی عجیب و ناشناخته زندگی میکند که شاید اکثریت افراد بی تفاوت از کنارش عبور می کنند.آیا خواندن همین تک جمله شما را به دیدن اش ترغیب نمی کند؟

به وارد شدن آدم (های) جدید در زندگی ام فکر میکنم و چگونگی امکان پذیری آن.همیشه که نباید هوسِ خوردن هندوانه خنک در ساعات پایانی دومین ماه سال کرد،یا هوس نوشمک پرتغالی یخ زده در ساعات ابتدایی سومین ماه سال.گاهی باید هوس کنی که بی هوا و تصادفی تعدادی آدم ناشناس سر و کله شان در شلوغی های زندگی ت پیدا شود که با فکر «بودن» شان حس کنی دوازده ماه سال،سهم یک قاچ هندوانه خنک  و نوشمک پرتغالی یخ زده ات محفوظ باقی می ماند.

پ.ن:تیتراژ ابتدایی فیلم هم ایده قشنگی بود.دوستش داشتم:)